வெள்ளி, ஜூன் 05, 2020

கனவு இல்லம் (கவிதை)



பெரு யானை, அணிலும், பறவையும்  
படைத்த அடர்காட்டை தினமும்
இடிவாரி கொண்டே தூர்த்து 
பகட்டாய் தான் வீட்டை வார்த்து 

அன்பாய் கூவித்திரிந்து அழகாய் பண்பாடும் 
குயிலுக்கு கூடில்லை பரிதாபம் அதன்பாடும் 
அழகாய் வண்ணத்துப்பூச்சி சிறகடித்து அலைபாயும் 
கனவென துரத்தி விட்டேன் எங்கு தொலைப்பேன் என் பாவம் 
 
யானைக்கட்டி போரடித்த பழம்பெருமை ஏட்டில் விட்டு 
வெறும் கண்ணுக்கே விருந்தாகும் பசும்புல்லை சுற்றி நட்டு
தலையோ முடி தொலைக்கும்  தரையோ புல் சொரியும்   
நிழலுக்கும் வழியில்லை பதரன்றி வேறில்லை 

புழு, பூச்சி, பாம்பு எல்லாம் பாங்காய் வாழ்ந்த நிலம் 
ஈரமின்றி உனதாக்கி கொண்டாய் என்றதம்மா எந்தன் மனம்  
இத்துணை பேரை நீக்கி பெற்ற இவ்வீட்டை காக்க 
பெற்றேன் ஐடி வேலை சீரான பொருள்  சேர்க்க 

நாலுக்கு நாலு  என்றே சிறு அறைக்குள் சிறைவாசம் 
மரணத்திலேனும் கிட்டக் கூடும் ஆறடிக்கு மேல் வாசம் 
பல்லுயிர் வாழ்ந்த நிலத்தில் சொகுசாய் ஒரு வீடு 
யாருமற்ற பொழுதினிலே அருங்காட்சியகம் அதன் பேரு 

பொருட்செல்வம்  சேர்க்க அனுதினமும் தொடர் ஓட்டம் 
வீடு கண்துஞ்ச மட்டும் நாடும் சத்திரமாய் தான் மாற்றம் 
பலர் கனவு கலைத்து  எழுப்பிய கனவு இல்லம் 
அகதியாய் ஆனோர் பலரில்  எழுதுக என் பெயரும்.